Strokeplay kampioenschap en stableford weekend

Het Grote Golfweekend: Slagkracht en Stableford Spanning!

Het weekend van 12 en 13 juli stond op onze golfclub in het teken van twee grootse evenementen: het Clubkampioenschap Strokeplay en de Stableford Tweedaagse. Een krachtmeting voor de wedstrijdspelers, een mentale en fysieke beproeving.

STROKEPLAY;  DE TITANENSTRIJD
De strokeplaywedstrijd stond bol van prestige. Deze wedstrijd is niets minder dan de Grand Slam van de club. Je slaat niet alleen tegen de bal, maar ook tegen jezelf, je zenuwen en dit keer ook de zon.
Op zaterdag 36 holes spelen. Dat is een ware uitputtingsslag die een deel van het deelnemersveld naar huis stuurde. En dan zondag nog eens 18 holes spelen voor de happy few die deze eerste sessie overleefden.

Bij de dames werd er zaterdag redelijk snel doorgespeel: boterhammen van huis mee, nauwelijks pauzes, in een tempo die niet voor iedereen weggelegd is. En dan op zondag de eindstrijd.
Caroline Vink vocht zich naar de tweede plek, maar moest buigen voor de ijzeren precisie van kampioene Charlotte Weitenberg.

Bij de heren ging het er iets bourgondischer aan toe. Waar de dames zich beperkten tot een krentenbol en een slok water, genoten de heren van een culinaire tussenstop. Ze bestelden ongeveer de hele menukaart, vermoedelijk als mentale strategie. Desondanks bleef het spannend tot het eind. Finn van Haarlem knokte zich naar zilver, maar kon niet op tegen de ongenaakbare Jelle Schreuder, die met chirurgische precisie de overwinning opeiste.

TWEE DAGEN STABLEFORD; DE KUNST VAN STABIEL SPEL
De stablefordspelers speelden 18 holes op de zaterdag en 18 holes op de zondag, verdeeld in twee categorieën.
In categorie 2 (handicap t/m 36) was er spanning tot de laatste putt. Trijnie Kol greep met haar lange putts het zilver, maar het goud ging overtuigend naar Tetty Mollema, die haar ijzeren zenuwen omzette in stabiele punten.
In categorie 1 (handicap t/m 18) werden de zenuwen nog strakker gespannen. Carlet de Heus sloeg zich naar een knappe tweede plaats, maar de glorieuze kampioen werd Koos Beljon, met een swing zo soepel èn vaak rakelings langs de bomen dat zelfs de vogels even stilhielden.

DE AFSLAG; SHOWTIME OP HOLE 1
De eerste afslag is altijd het spannendst. Het publiek loert, de wedstrijdleiding knikt streng en de adem stokt…

De single handicappers slaan hun bal loepzuiver naar de bunker op halve hoogte van de hole. En daarna gaan ze verder met een ijzer.
De iets hogere handicappers gebruiken voor deze afstand de driver. En ook dan komt de bal op die plek.
Maar ook de stablefordspelers, stuk voor stuk routiniers, lieten zien dat ook zij met hun ervaring en focus de bal op de juiste plek sloegen voor een makkelijke opvolgende slag.

ZON EN HOOGSPANNING
Het hele weekend baadde in zonlicht, er was geen regen, nauwelijks wind, alleen af en toe een zuchtje hoop. De spanning was voelbaar. Iedereen wist: dit weekend telt. Iedere punt en iedere slag werd met overgave beleefd.
Of je nu meedeed aan de strokeplay- of de stablefordwedstrijd, het weekend was een ware tour de force. Er werd gezwoegd, niet altijd goed gescoord maar gelukkig ook veel gelachen.

Terug naar nieuws.